Toen ik door het bos terug naar huis fietste, tjilpte een vogel in het gebladerte hoog boven mijn hoofd: ‘Daar gaat de mevrouw met de te grote maillot.’ Hoe kon die vogel dat in godsnaam weten? Het klopt dat overtollige katoen van mijn wat de Vlamingen zo mooi kousenbroek noemen, rond mijn benen lubberde. Het […]

Onlangs was ik op de receptie van samenwerkende Maastrichtse culturele instellingen en opleidingsinstituten. In de mensenmassa sprongen gezichten van Facebook-vrienden op als figuren in een pop-up-boek. Ik ging niet naar hen toe om met hen te praten, omdat dat geen zin had: er was te veel ‘ruis’, hoe ver ik me ook van de luidspreker […]

Facebook-baby’s, ik wilde jullie niet beledigen. Ik vind jullie hoe dan ook geweldig. Wel heb ik twijfels bij hoe sommige ouders jullie ongevraagd te pas en te onpas ten tonele voeren op internet. Doe dat vooral ook met hen als zij straks met een slabbetje voor in het bejaardentehuis zitten. Maar nu iets belangrijkers. Sta […]

Ik hou met mijn handen mijn oren dicht. Want natuurlijk huilt altijd minstens één van die kudde op foto’s louter lachende baby’s, die zich zuigend en sabbelend voortbeweegt over de Facebook-toendra (of is het een savanne?) Bovenop dat huilen: een constant blaffen, miauwen en menselijk gekakel. Tromgeroffel als basso continuo: een oorverdovend op-de-borst-geklop van ontelbare kijk-naar-mij’s. […]

Dit gevaarte stond wekenlang hier vlakbij op het land van boer Eddy, naast de wei met soms koeien, maar meestal alleen gras. Ik meende dat er een locomotief onder de doeken schuil ging, als de indrukwekkende trein in de serie ‘La Douce’ van de Belgische tekenaar François Schuiten, die ook op een postzegel staat. Ik […]

Hoewel ikzelf nogal geluierd heb het Hemelvaartweekend, was mijn vulpen zeer actief. Resultaat: een behoorlijke oogst brieven aan vrienden en familie. Ik schrijf brieven, dus ik ben. Brieven geven verdieping aan mijn leven; als ik iets niet opschrijf, vervluchtigt het. Brieven vertragen mijn leven door me bewust stil te laten staan: bij een gebeurtenis – […]

Gisteren bezochten we de tentoonstelling Carll Cneut. In my Head in de Sint-Pietersabdij in Gent. Op de valreep, want het was de allerlaatste dag van de expositie. Het was de lange reis – een triatlon van in totaal een uur fietsen, een uur wandelen en vijf uur met de trein – meer dan waard. Je wordt ondergedompeld […]

Gisteren overkwam me iets moois, ik won een prijs tijdens het allereerste ondernemerscafé dat Unizo Bilzen organiseerde. De inhoud van de prijs maakte dat het voor mij een prachtige symbolische gebeurtenis was. Nieuwsgierig naar wat ik in de wacht sleepte tijdens die memorabele avond?  Als alleenstaande moeder van drie moet ik vele ballen in de […]

Donderdag 9 april 2015 Ik voelde vandaag, toen ik me even in de zon uitstrekte om van de eerste zomerse dag van het jaar te genieten, hoe er tumult ontstond op de plek diep binnenin, ter hoogte van mijn navel ongeveer, waar de rebelse ader behandeld werd. De bloedcellen die kwamen toestromen waren verrast door […]

Aan het begin van het artikel in Zeitmagazin No.10 (19 maart 2015) staat dat hij altijd dit bij zich heeft als hij wandelt: een hoed tegen de zon, een boek tegen de verveling, een zakdoek, een pen, een landkaart en snoepjes met kersensmaak. Dat is alles. Ik was onder de indruk. Zelfs de dichter Matsuo […]

Het is een langgekoesterde wens: mijn ezel Tirelire zadelen met kampeergerei en gaan lopen, gewoon vanaf de drempel van onze voordeur. Lopen, lopen. Waarheen? We volgen onze neus. Zoals de naald van een kompas steevast naar het noorden wijst, richt mijn neus zich als vanzelf naar het zuiden, dus ik verwacht dat we via de […]

  Er is een tijd van stilstaan en er is een tijd van vooruit gaan. Voor alles is een tijd. Ook voor zoiets banaals als je eerste stappen zetten op Facebook. Nu is die tijd er voor mij. Als je je op dat sociale medium begeeft, is het alsof je een grote balzaal binnenwandelt bomvol roezemoezende mensen. […]

Als een zwart lint golfde de trein door het witte landschap. Hoe dichter het lint de vrouwtjes naderde, hoe gerafelder en hoe hoekiger de bewegingen. Drie vrouwtjes stonden bij het meer, maar net zo moeilijk je de vrouwtjes kon herkennen als vrouwtjes, net zo onherkenbaar was het meer.

Beste wind, Wat is er aan de hand? Je raast al dagen rond het huis. Je buldert in mijn oor als ik op zolder aan mijn schrijftafel zit. Je reutelt onder de pannen. Je deed de platen op het onderkomen van ezel en schaap klepperen met hels lawaai en uiteindelijk tilde je ze woest op […]

Bijna dagelijks fiets ik voor Kasteel Alden Biesen langs. In grote vaart, want bergaf maak ik zo veel mogelijk snelheid om stuwkracht te genereren voor bergop. Als het later op de avond is, werp ik altijd een vlugge blik omhoog langs de kasteelmuren of ik de schim van Armand Roelants du Vivier niet achter een […]

Soms voel ik me een zonderling als ik door ons dorp naar de bushalte loopt. “Daar ga je weer”, denk je dan. “Alsmaar diezelfde route. Hoeveel ogen kijken nu naar me vanachter Vlaamse vensters ooit herkenbaar aan hemelreikende vrouwentongen? Hoeveel ogen vanuit auto’s die als gekleurde sjoelbakschijven voorbij flitsen?” Als dat gevoel me bekruipt, roep […]

‘Mamma op ezel’, portret gemaakt door Gabriel Robert zei het vandaag toen hij een zak schapenvoer en een zak wortelen voor de ezel bracht. Dat ik een zonderling ben. Zo zien mensen in het dorp mij toch, volgens hem. Ik moest even slikken. Dat was omdat ik slecht geslapen had. Dan werkt je incasseringsvermogen niet […]

Toen ik een aantal weken geleden het zelfportret als vis gereed had, lag het zieltogend op tafel. Een wonder gebeurde: de zon passeerde langs het raam en wierp een blik op de tekening dwars door een blauw plastic zuignapje dat tegen het dakraam kleeft. De vis kwam tot leven! Naast de tekening zelf koester ik […]

Onlangs tekende ik bovenstaand zelfportret. Wie gooit me terug in de oceaan? Wat brengt het water tot bij mij? Mijn zee is mijn innerlijk: de rijkdom aan talenten die ik kreeg bij mijn geboorte; de zondvloed aan kennis die ik tijdens mijn studies en tussen de bladzijden van vele boeken vergaarde; ervaringen die zich als […]

Mijn hart heeft te lijden van zorgen dichtbij huis en ver weg, met name de toestand in het Nabije Oosten. Dante wordt gek in Gaza. De muur met oudtestamentische afmetingen is effectiever dan de panter, de wolvin en de leeuw die hem de weg versperren als hij het woud dat naar de hellepoort leidt wil […]

Vreemd. De appeltjes in de maquette van de omheinde historische hoogstamboomgaard die dienst doet als evenzoveel Hofjes van Eden als dat er bomen zijn, zien er redelijk goed uit. Ze liggen toch al drie weken in de benedenzaal van het kasteel van Bokrijk waar het vrij warm is. Alleen het peertje dat ik voor de […]

Precies een week geleden moest ik suppoost spelen in het kasteel van Bokrijk. Het was een druilerige dag, net als vandaag, en er kwam geen kip naar de tentoonstelling kijken. Ik had mijn dochter meegenomen en we speelden schaak en Set. Tussen de spellen in waren zeeën van tijd. Het gebouw – dat overigens prachtig […]

Dit is de derde tekening van het Paradijsproject. Als ik vroeg aan bezoekers die aandachtig over de tekeningen gebogen stonden of ze herkenden wie er boven de poort zat en of ze wisten wie de twee mannen rechts van het gebouw zijn, zetten ze hun bril op. Ik vraag me af: waar keken ze dan […]

Om van ons dorp tot in het centrum van Bilzen te komen moet je een lang pad omlaag door een bos dat er redelijk echt en donker uitziet: de Katteberg. Als ik afdaal in de duisternis kijk ik rond of ik panter, leeuw of wolvin zie: de wilde dieren die Dantes weg versperden toen hij […]

Sinds november 2013 zijn we autoloos. Dat heeft zo zijn nadelen, want ik kan niet even snel naar het kasteel van Bokrijk rijden om te kijken hoe het met mijn tentoongestelde tekeningen gaat en of ze er nog goed bij liggen. Ik maakte ook een maquette van de omkaderde hoogstamboomgaard; in hoeverre is de huid […]

Afgelopen zaterdag 21 juni opende het kasteel van Bokrijk de deuren voor een expositie van werk van leerlingen van de Limburgse academies. Ik toon er acht tekeningen en een maquette. Rode draad door mijn werk is Bokrijk als Domein van het Brein, maar het gaat ook over het Paradijs – Is het wel zo paradijselijk? […]