Onlangs tekende ik bovenstaand zelfportret. Wie gooit me terug in de oceaan? Wat brengt het water tot bij mij? Mijn zee is mijn innerlijk: de rijkdom aan talenten die ik kreeg bij mijn geboorte; de zondvloed aan kennis die ik tijdens mijn studies en tussen de bladzijden van vele boeken vergaarde; ervaringen die zich als een school visjes voortbewegen, zilverglinsterend als ze van koers veranderen; herinneringen aan voorbije kattenlevens, minstens zeven.
Elke nacht lig ik enkele uren wakker. Dan mag ik zwemmen in mijn zee, terwijl buiten het zwarte gat van het raam de oehoe roept.